Mijn grootouders waren boeren, net als veel andere grootouders van mijn generatie. Toen de communisten de macht overnamen in Roemenië, hadden de dorpsbewoners geen andere keuze dan hun stukje land aan de staat te geven, waardoor ze staatsmedewerkers werden op hun eigen land. Maar in hun leven veranderde er niet echt veel, ze bleven met hun vingers in de grond zitten, boeren die voor het welzijn en de vooruitgang van het socialisme die onrealistische normen moesten halen met de destijds beschikbare technologie.
Alles deed ik met heel veel passie voor landbouw en zo had ik snel beslist om dit verder te ontwikkelen.
Dus konden de kinderen van deze boeren, hun zonen, niet uit deze vicieuze cirkel stappen en volgden ze hetzelfde lot als hun ouders. Mijn vader werkte een groot deel van zijn leven op een fruitboerderij, het onderzoekscentrum voor fruitteelt in Fălticeni. En daar ben ik geboren, in een van de boomgaarden van het onderzoekscentrum, ergens in de buurt van een tractor. Natuurlijk klinkt het poëtisch, maar zo was het niet echt. Mijn vader werkte hard en om mijn moeder toch bij hem te kunnen hebben, ging ze soms met hem mee op de tractor naar de werkzaamheden die hij deed.
De appel valt niet ver van de boom en zo voelde ik me al van jongs af aan verbonden met alles wat met landbouw te maken heeft: van de kamerplanten van mijn moeder tot de moestuin van mijn grootmoeder en tot de studies die ik heb gevolgd. Alles deed ik met heel veel passie voor landbouw en zo had ik snel beslist om dit verder te ontwikkelen.
Integratie in België, taal leren, afstand nemen van familie en vrienden,... al deze zaken waren obstakels die ik heb weten te overwinnen, omdat ik zo graag hier wilde blijven.
Na het behalen van mijn diploma besloot ik om tijdens de zomer naar België te komen. Het plan was om daarna terug te keren om nog een extra masteropleiding te volgen. Maar drie maanden waren genoeg om van gedacht te veranderen. Na 13 jaar hier in België te zijn, heb ik nog geen enkele dag spijt van die beslissing, hoewel het niet altijd gemakkelijk was. Maar mijn passie voor landbouw heb ik gedurende deze jaren min of meer op pauze gezet, omdat andere zaken prioriteit hadden: integratie in België, taal leren, afstand nemen van familie en vrienden,... al deze zaken waren obstakels die ik heb weten te overwinnen, omdat ik zo graag hier wilde blijven.
Dit is een plek waar ik waar ik dagelijks mijn passie voor planten en landbouw kan uiten en waar ik kan werken met de beste professionals in de sector.
Echter, na dit hele integratieproces, besefte ik dat ik mijn dromen weer kan volgen. Na bijna 9 jaar in een veevoederfabriek te hebben gewerkt, heb ik besloten de stap te zetten naar Den Berk Délice. Ik had al van dit bedrijf gehoord, maar de vacature vond ik via een uitzendbureau waar ik naartoe ging om een job te vinden die dichter bij mijn passie lag. Ik wilde niet alleen een job om financieel te overleven, maar het moest ook iets zijn wat ik echt leuk vind om te doen. Hoewel ik veel heb geleerd bij Group Depre Veevoeding, waar ik waardevolle ervaring heb opgedaan, was de stap naar Den Berk Délice logisch. Dit is een plek waar ik waar ik dagelijks mijn passie voor planten en landbouw kan uiten en waar ik kan werken met de beste professionals in de sector.
Vandaag zijn de uitdagingen als Teamleider Oogst en Gewasbehandeling op de Truyenberg-locatie groter dan ooit, wat precies is wat ik wilde, een nieuwe uitdaging. Na een periode van leren op andere locaties kan ik zeggen dat Truyenberg een van de uitdagendste locaties binnen het bedrijf is. Met een nieuw maar sterk team dat hard werkt willen we samen hetzelfde doel bereiken en samen obstakels overwinnen. Desalniettemin maakt de toewijding van alle professionals binnen het bedrijf deze locatie steeds meer bekend en ontwikkelt het zijn identiteit in de geest die ik al had ontdekt op de locaties waar ik de trainingsperiode volgde, namelijk bij Beirinckx in Herentals en Salmmeir in Rijkevorsel.
Omdat ik de teams bij de opleidingslocaties ken, kan ik alleen maar hopen dat we in Truyenberg ook een even sterk en hecht team kunnen vormen als zij hebben. We werken hard aan communicatie en volgen cursussen onder begeleiding van interne en externe specialisten. Het is fijn om te weten dat Den Berk Délice ook wilt investeren in het menselijk kapitaal en dat geeft vertrouwen.
Ik zou het allemaal echter samenvatten als: pas cu pas (stap voor stap), een uitdrukking die lijkt geworteld te zijn in het bedrijf.
Het leukste tot nu toe vind ik dat we aan het einde van een zware dag of week allemaal samenkomen en praten over hoe alles is verlopen, conclusies trekken, elkaar advies en ondersteuning geven en nog steeds kunnen glimlachen en met een prettig gevoel het weekend in kunnen gaan. Dit maakt me ervan bewust dat ook andere collega's tevreden zijn om hier te zijn en te werken in dit bedrijf.
Na deze start bij Den Berk Délice kan ik zeggen dat ik in de toekomst nog dichter bij alles wat met tomatenteelt te maken heeft wil komen. Dit lijkt me een veel meer gestructureerde sector dan wat ik nu doe: oogsten en gewasbehandeling. Ik denk dat het belangrijkste aspect is dat ik in dit bedrijf veel potentieel voor mezelf zie en dat ik gesteund wordt om te groeien in de richting die ik wil.
Ik zou het allemaal echter samenvatten als:
pas cu pas (stap voor stap), een uitdrukking die lijkt te zijn geworteld in het bedrijf.
Comments